Μια συνάντηση ανθρώπων που αγαπούν τη γνώση, που αποφασίζουν να αφήσουν τις οικογένειές τους για 4 ημέρες, να κλείσουν τα ιατρεία τους, και το κυριότερο, να κλειστούν σε έναν χώρο από το πρωί έως το βράδυ για να ακούσουν, να σκεφθούν, να μοιραστούν τις εμπειρίες τους, να προβληματιστούν για τα λάθη τους, να αξιολογηθούν και να αξιολογήσουν, να εκτεθούν στους συναδέλφους τους. Μια εκπαιδευτική διαδικασία που βασίζεται στην ιατρική σκέψη πολύ περισσότερο από την ξερή παράθεση γνώσης. Γνωρίζοντας, έτσι, ότι από την επόμενη μέρα κάτι θα έχουν κερδίσει, κάτι θα εφαρμόσουν, από αυτά που μοιράστηκαν στο Σχολείο, στην ιατρική τους πράξη και θα θελήσουν να ξαναέρθουν τον επόμενο χρόνο!
Οι δάσκαλοι από την άλλη μεριά, γνωρίζουν ότι ο ρόλος τους δεν είναι ο κλασικός. Θέλει πολύ προετοιμασία, λίγες διαφάνειες αλλά μεστές, πολλά ερωτήματα για τους εκπαιδευόμενους, και κυρίως ανοιχτό μυαλό ώστε ακόμη και να αναθεωρήσουν οι ίδιοι τις απόψεις τους μέσα από τον γόνιμο διάλογο. Για όλα αυτά κάθε εκπαιδευτής θέλει πολλές ώρες προετοιμασίας, γιατί έχει πλέον μάθει ότι οι «μαθητές» δεν χαρίζονται, αξιολογούν και έχουν βάλει τον πήχη πολύ ψηλά.
Το Σχολείο λοιπόν είναι δύσκολο να περιγραφεί. Γιατί είναι κάτι δυναμικό, γιατί κάθε χρόνο ωριμάζει και «δένει» με τις ανάγκες των συμμετεχόντων, γιατί συνδιαμορφώνεται από τους 150 που συμμετέχουν. ∆εν θα μπορούσε να έχει περισσότερους «εκπαιδευόμενους», επειδή κάποιοι δεν θα είχαν τον χρόνο να συμμετέχουν και να δώσουν το χρώμα τους σε αυτήν τη διαδικασία μάθησης.
